گالیله، بزرگترین فرزند خانواده‌ی سرشناسی بود که در گذشته ثروت و نفوذ بسیاری داشت، ولی در دوران نشو و نمو گالیله دچار فقر وتنگدستی شده بود. او تا یازده سالگی در خانه آموزش دید. پدر که نوازنده دربار بود و با امیران و اشراف نشست و برخاست داشت، خودش او را آموزش می‌داد و گاهی نیز از معلمان خصوصی کمک می‌گرفت. گالیله، نواختن عود و چنگ را تا سر حد استادی آموخت و در فن موسیقی از پدر پیشی گرفت.

پدر مندل کشاورزی بود که دست‌کم سه روز در هفته برای مالک زمین در شرایطی بسیار سخت و طاقت‌فرسا کار می‌کرد تا سرانجام روزی خودش مالک زمین کشاورزی شود. او به پرورش درختان میوه علاقه‌ی زیادی داشت و باغ میوه‌ی کوچک خود را با پیوندهایی بهبود می‌بخشید که کشیش ناحیه، پدر شریبر، در اختیارش می‌گذاشت. یوهان جوان که پس از راهب شدن گرگور مندل نام گرفت، در این کار به پدرش کمک می کرد.

انیشتین در نوجوانی، علاقه‌ی چندانی به تحصیل نداشت. پدرش از خواندن گزارش‌هایی که آموزگاران درباره‌ی پسرش می‌فرستادند، رنج می‌برد. گزارش‌ها حاکی از آن بودند که آلبرت شاگردی کند ذهن و گوشه‌گیر است. در مدرسه او را "بابای کند ذهنی" می‌نامیدند. او در ۱۵ سالگی  تحصیل را رها کرد، در حالی که در ‌آینده‌ی نزدیک به خاطر اندیشه‌هایش جایزه‌ی نوبل گرفت! چگونه یک کند ذهن بزرگترین دانشمند می‌شود؟