حسین پژمان بختیاری (۱۲۷۹-۱۳۵۳) از نویسندگان و شاعران سال‌های پایانی دوره‌ی قاجار و آغاز دوره‌ی پهلوی است. مادرش از نوادگان قائم‌مقام فراهانی و پدرش از بزرگان مشروطه‌خواه بود و به نظر می‌رسد این دو نقش چشمگیری در عشق پژمان به میهن و فرهنگ ایرانی داشته‌اند. او شعر «مهر ایران‌زمین» را در سال 1320 به هنگامی سرود که سرزمین ما زیر چکمه‌های بیگانه‌های روس و انگلیس رفته بود. مهر ایران‌زمین اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست من این ویران‌سرا را دوست دارم اگر تاریخِ ما افسانه‌رنگ است من این افسانه‌ها را دوست دارم نوای نای ما گر جان‌گداز است من این نای و نوا را دوست دارم اگر آب و هوایش دل‌نشین نیست من این آب و هوا را دوست دارم به شوق خارِ صحراهای خشکش من این فرسوده پا را دوست دارم من این دل‌کش زمین را خواهم از جان من این روشن سما را دوست دارم اگر بر من ز ایرانی رود زور من این زورآزما را دوست دارم اگر آلوده دامانید، اگر پاک من ای مردم، شما را دوست دارم |
